شهادت حضرت علی اکبر(ع)

شهادت علی اکبر اینگونه روایت شده است در کتاب زندگانی امام حسین (ع)

 
 در ارشاد مفید رحمة الله علیه و همچنین در بحارالانوار از حمید بن مسلم نقل کرده‌اند که گویند در این هنگام زنی را نگریستم که گویا خورشید تابان بود که شتابان از خیمه بیرون آمد و شیونکنان بیا آمد و میگفت یا حبیباه، یا حبیبناه یا ثمره ،فواداه،یا نور عیناه

 یعنی ای محبوب دل میوه قلبم و ای نور دیده ام

پرسیدم این زن کیست گفتم زینب دختر علی است. همچنان بیامد و خود را روی جنازه علی انداختن امام حسین علیه السلام جلو رفت و دستان زن را گرفت و به خیمه بازگردان آنگاه رو به جوانان خود کرد و فرمود برادرت آن را بردارید آنها نیز جنازه را برداشت آوردن در کنار خیمه ای که پیش روی آن  می جنگیدند بر زمین گذاردند. از مقاتل آمده است که وقتی علی روی زمین افتاد روی زانو نشست و فریاد زد سلام بر تو ای جدم رسول خدا و امیرالمومنین علیه السلام و این جدم فاطمه زهرا خدیجه کبری سلام الله علیها هستند که می‌گویند ابشتاب که آنها مشتاق تو هستند چون حسین علیه السلام بر سر نعش و آمد با صدای بلند گریست و تا آن ساعت صدای گریه امام علیه السلام را کسی نشنیده بود و در جای دیگر که است که او را مخاطب ساخته فرمود:

اما تویی پسرم به راستی که از اندوه و غم دنیا آسوده شده و چه زود از پیوستن به تو

ای غرق خون تو نور دو چشم تر منی               ای پاره پاره تن تو علی اکبر منی

برخیز تا برم به سوی خیمه پیکرت                  کی اینک ستاده چشم به راه تو خواهرت

برخیز  کز فراق تو ترسم به اشک وآه                 زینب سر برهنه در آینده خیمه گاه